ενοικάτορας

και νοικάτορας, ο (Μ ἐν(ν)οικάτορας και νοικάτορας)

1. αυτός που κατοικεί κοντά σε κάποιον

2. ενοικιαστής.

[ΕΤΥΜΟΛ. Από το ουσ. ενοικήτωρ «κάτοικος» < εν + οικήτωρ].